Toch zonde..

Hij zei het al vaker. Bijna na elke trip. “Toch zonde dat je niet meer blogt”, en “we zien zulke mooie dingen, maar leggen niks meer vast”. Hij had gelijk, dat vond ik ook. Maar het feit dat ik de inlogcode kwijt was, was een mooi excuus om even geen woorden op papier te zetten. Terwijl ik zo van schrijven houd..

We zijn ondertussen vier jaar verder. Onze vorige trip in Praag in 2018 was bijzonder. 26 weken zwanger en 22 weken ervoor mijn vader begraven. Emoties liepen door elkaar, de roze wolk veranderde in zwart en weer terug naar roze.

Vera werd geboren in oktober 2018. We namen ons voor: wij blijven reizen. Met én zonder kinderen.

Onze eerste trip met Vera was dan ook in de trant van onze wereldreis. We maakten een Europatrip en in 2 weken zagen we 7 landen. Maxi-Cosi achterin, luiers en flesjes mee en gaan. Zie je wel? Zo moeilijk is dat niet..

Rune kwam 11 maanden na Vera, in september 2019. Hoewel ze beiden onverwachts veel te vroeg kwamen, vlogen wij maar door. We planden de trips gewoon door: skivakanties, weekendjes weg, nachtje hier, eerste duik na vijf jaar daar. En toen kwam Corona. Alles lag stil.

Bij ons ook.
Want wat wilden we nu echt?

Drie keer spraken we onze oude ons tegen en boekten we een weekje in een vakantiepark. “Lekker makkelijk met de kinderen”, en zo was het. We gingen anders naar reizen kijken. Door de kinderen. Opeens genoten we van een picknickkleed in ons tuintje met giechelende kinderlachjes rondom het zwembadje. Stopten we om met de fiets mooie bloemen te bekijken, staken we onze tong uit om regendruppels te proeven en proostten we een keer extra tijdens een diner in een pannenkoekenrestaurant.

Ook gingen we zonder kinderen op pad: “bijslapen” in Amersfoort, bootje varen in de Biesbosch, dineren in Düsseldorf, ontbijten in Haarlem en ontspannen in Deventer.

Nu ik alles opsom, besef ik me steeds meer dat ik veel herinneringen heb laten liggen. Toch zonde dat ik niet meer blog. Wie weet, een mooi voornemen voor dit jaar? Wellicht een paar blogs met terugwerkende kracht. Even kijken hoe goed onze herinneringen nog zijn. Gelukkig hebben we de foto’s nog!