Java – Tempels en vulkanen

Happy birthdaaaay to me! Maandag 22 mei ben ik jarig en word ik middenin de nacht verrast door lieve Pim. Een filmpje van 20 minuten gevuld met felicitaties van heel veel lieve bekenden. Met een big smile bekijk ik het filmpje, ik voel me direct jarig. Wat een verrassing en wat een lieve filmpjes, stuk voor stuk! Het filmpje heb ik daarna overigens nog een stuk of zeven keer bekeken ;-).

22-26 mei: Yogjakarta
Voor mijn verjaardag hebben we een relaxte homestay gehuurd in Yogjakarta, even lekker bijkomen van alle indrukken, even lekker niks doen.

Als we, na een treinreis van 8 uur, aankomen in het resort, staat me nog een verrassing te wachten. Ons hele ‘huisje’ is versierd met slingers, ballonnen en rozenblaadjes. Ook heeft Pim een speciaal plekje gereserveerd om te eten vanavond. Ik had nooit gedacht dat ik me zo jarig kon voelen aan de andere kant van de wereld. De dag erna kan ik kort samenvatten: we verhuizen van het bed naar het zwembad. Van het zwembad naar het restaurant, weer terug en weer naar bed.

Als we een dag later naar het centrum van deze stad gaan, worden we weer actiever. We bezoeken Fort Vredenburg, een fort dat is gebouwd door de Nederlanders tijdens de kolonisatie. In het fort zit tegenwoordig een museum die we aandachtig doorlopen (wellicht heeft het er ook mee te maken dat in de expositie ruimtes airco zit ;-)). Daarna bezoeken we een art gallery en zoeken we een aantal zaken uit voor morgen.

Om 03.30uur gaat de wekker. We hebben met onze chauffeur om 04.00uur afgesproken. Hij brengt ons naar Sukmojoyo Hill waar we kunnen genieten van een zonsopgang tussen de bergen. Wij dachten altijd dat de zon voor niks opging, maar eenmaal aangekomen, moeten wij als toeristen 3 euro per persoon betalen. De locals mogen gratis doorlopen..

De zonsopgang is prachtig, we gaan als laatsten weg. Het is 06.30uur als we aankomen bij Borobudur: een boeddhistisch heiligdom uit ongeveer het jaar 750. Grappig detail is dat de Borobudur eeuwen verborgen heeft gelegen onder begroeiing. Pas in 1814 is het weer ontdekt en gerestaureerd. Wat een werk! De tempel is opgebouwd als een grote stoepa en bestaat uit meerdere lagen. Op de bovenste etages staan 72 kleine stoepa’s die rond een grote stoepa staan. In deze 72 stoepa’s bevinden zich Boeddha beelden.

Deze tempel wordt vaak gecombineerd met een bezoek aan Prambanan: het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Aangezien we vandaag toch al hartstikke toeristisch bezig zijn (een combi ticket kost 32 euro per persoon – belachelijke toeristische prijzen), bezoeken we deze tempel ook. Ondanks de hoge entreeprijs is dit ook echt een prachtwerk. Deze tempel stamt uit 850 en staat, net als Bodobudur, op de Werelderfgoedlijst. Bizar om tussen zoveel historie te lopen. Ook het gekke aan deze tempel is: zodra deze voltooid was, werd het verlaten en begon het te vervallen. In 1918 zijn ze gestart met de reconstructie van deze tempel en nog steeds is deze niet voltooid. Alle stenen die om het complex liggen, vormen kleine tempels. Deze worden pas opgebouwd als ze 75% van de originele stenen van de tempel bij elkaar hebben.

26-27 mei: Mount Bromo
Vrijdag is een reisdag. We verlaten Yogjakarta met de trein (3 uur) richting Surabaya, vervolgens met de lokale bus naar Probollingo (2,5 uur) en daarna met een mini busje naar Cemoro Lawang (1,5 uur). Op dit laatste busje moeten we even wachten, hoe meer mensen er zijn, hoe goedkoper de rit. De bus kost standaard 33 euro, hoe meer mensen erin zitten, hoe goedkoper het per persoon is. Uiteindelijk vertrekken we (na anderhalf uur wachten) met negen personen.

We gaan hoog de berg in, want vannacht beklimmen we Mount Bromo. Als we in het bergdorpje aankomen, is het nat en vochtig en is onze kamer niet echt om over naar huis te schrijven. Hoeft ook niet, want we slapen er maar een paar uur. De wekker staat om 02.30 uur, om 20.30uur liggen we in bed.

We slapen drie uurtjes als we wakker worden gebeld. Ik schrik wakker, in het donker pak ik mijn telefoon. Tim, mijn broer heeft gebeld. Een beetje gespannen app ik hem: “Is de baby er?” en ongeduldig bel ik terug. “Waarom bel je zonder beeld?”, vraagt Tim. “O, ja shit, we slapen nog half.” Opnieuw. Met beeld. En daar zitten ze dan, in het ziekenhuis, met een prachtig, mooi baby’tje naast hun. Ik ben direct verliefd.

Na het gesprek lig ik nog een uur wakker vol van de adrenaline. Als ik net in slaap val, gaat de wekker. We kleden ons warm aan (best lastig met een zomercollectie in je tas) om de Mount Bromo te beklimmen. Eerst de zonsopgang en daarna naar de krater van de actieve vulkaan Bromo.

Vooraf hebben we goed uitgezocht welk pad we het beste kunnen volgen en welke uitzichtpunten het mooist zijn. De meesten gaan met een jeep, wij wandelen liever. Een uur later staan we op het eerste uitzichtpunt, op zoek naar een klein paadje naar een ander uitzichtpunt. Iedereen blijft namelijk bij dit eerste uitzichtpunt steken, en dat willen we niet. We vinden een veel mooier uitzichtpunt die we delen met maar twee anderen (in plaats van vijftig anderen). De mist, de voorbijrazende wolken, de lucht die verandert, de vulkaan, ik weet niet waar ik kijken moet.

Een pittige klim, en duizenden zweetdruppels later staan we op het King Kong platform. De zon is inmiddels hard aan het stralen en dat maakt een uitzicht nog adembenemender. We zien het dorpje waar we vanochtend gestart zijn en de actieve vulkaan.

We warmen op met een kop thee, desondanks dat het steeds warmer wordt, zijn we flink afgekoeld door de klim. Als we zijn opgewarmd en de nodige foto’s hebben gemaakt (de complete ervaring vastleggen lukt nooit!), dalen we weer af. We gaan nu naar de actieve vulkaan om in de krater te kijken. De wandeling er naartoe is lang, en zwaar. Maar zoals bij de meest toffe ervaringen: achteraf zeker de moeite waard. Vandaag leggen we 20 kilometer af, inclusief twee behoorlijke beklimmingen.

Als we op de vulkaan klimmen, vraagt Pim zich hardop af: “als we er zijn, zal het dan weer zo’n wauw-moment zijn?”. “Dat mag ik toch hopen”, antwoord ik buiten adem ;-). Het is zeker zo: de stank en het geluid doen geen afbreuk aan deze ervaring, dit hoort erbij en maakt het nog meer een beleving. We hebben een vulkaan beklommen!!

Om 11.00uur zitten we in het busje terug naar Surabaya. Dit klinkt vroeg, maar sinds 02.30uur zijn we al aan het wandelen. We hebben een overnachting dichtbij het vliegveld geboekt, want morgen vliegen we naar Lombok. We proberen de dag te rekken, eten bij een Indian (wederom heerlijk!) en bezoeken een mall. Vrij snel daarna vallen de oogjes dicht. In onze volgende blog nemen we je mee naar Lombok! Tot snel!