Lombok per scooter

Na ons eerste Indonesisch eiland is het tijd voor de tweede: Lombok.

28 mei – 3 juni:
Lombok is vijftig minuutjes vliegen vanaf Java. In de ochtend komen we aan en worden we opgehaald bij het vliegveld. We hebben een rustige overnachting geboekt, we moeten echt wat uitzoeken voor de rest van de reis.

Ondertussen is de ramadan begonnen, we horen en lezen verschillende verhalen, van: ‘alles is overdag gesloten’ tot ‘je merkt er niet zoveel van’. Wij houden er in ieder geval rekening mee dat we niet te opzichtig eten in het openbaar en hebben voor de zekerheid wat bescuits en water in onze tas. Achteraf merken we niet zoveel van de ramadan. Er is inderdaad wat meer gesloten, maar we kunnen overdag aan eten komen (al zijn de meeste geopende restaurants wel afgeschermd met gordijnen) en we merken dat het eiland meer op gang komt net voor zonsondergang.

Maandag vertrekken we met de lokale bus naar Sengiggi, voor minder dan twee euro per persoon komen we in deze ‘toeristische’ stad aan. Er zijn hier meer overnachtingsplekken, restaurants en strandtentjes, en vanaf hier kun je eenvoudig naar één van de Gili eilanden (met de lokale boot voor drie euro per persoon, met de speedboot voor 80 euro…). We huren een scooter om de komende dagen zoveel mogelijk van het eiland te ontdekken. Lombok staat bekend om de prachtige, afwisselende natuur en wij zijn erg nieuwsgierig.

Onze eerste scooter rit op dit eiland is naar de haven. Vanaf hier vertrekken er boten naar andere eilanden en wij boeken een vierdaagse trip naar Flores. Tijdens deze trip stoppen we op strandjes, eilandjes (o.a Komodo en Rinca) en natuurlijk om te zwemmen en snorkelen in de zee. Als we alles geregeld hebben, rijden we via het Monkey Forest terug. Waar we in Borneo vrij veel moeite moesten doen om wilde apen te spotten, zitten ze met honderden tegelijk op de vangrail naast de weg.

In de namiddag rijden we terug naar Sengiggi. Beiden hebben we een fascinatie voor verlaten plekken (leegstaande huizen, verlaten vakantieparken etc.) en dichtbij onze overnachting staat een compleet vakantiepark, totaal verlaten en overwoekerd. Met een licht verhoogde hartslag ontdekken we een plekje waar we naar binnen kunnen. Via het strand komen we bij een centrale plek waar vroeger waarschijnlijk het restaurant van het park zat. We zien het zwembad dat verzakt is, een infinity pool met ingebouwde barkrukken, vol gegroeid met planten. We bezoeken een aantal huisjes, de matrassen en ingebouwde baden zijn nog aanwezig, de rest is weggeroofd. Leeg. Bizar. Maar o zo tof. Verhalen over hoe het hier eerder zou zijn geweest, gaan door ons hoofd. Dit moet een resort voor rijke mensen geweest zijn, gezien de grootte van de huizen en de locatie. Vol bewondering lopen we rond, wat zal de historie hiervan zijn? Waarom staat het leeg? We kunnen hier écht uren over praten..

We lopen langs het strand terug en treffen een local. We vragen het hem en hij vertelt dat het resort rond 1995 is gebouwd. “Er zitten meerdere eigenaren op het resort. Het was helemaal af, maar de eigenaren konden het niet eens worden, dus het resort is nooit open geweest.” Nooit open geweest? De verbazing groeit. Ik vraag het nog een keer voor de duidelijkheid. “Dus er is nooit een gast geweest?”. “Nee, nooit”, antwoordt hij. “Do you want to buy it?”. Mwuah..

Lombok heeft meerdere mooie watervallen en voor de dinsdag hebben we er een paar op de planning. Met de scooter rijden we naar het Noord-oosten: een trip van drie uur, heerlijk. Door alles op de scooter te doen, komt het eiland veel meer ‘binnen’, we ervaren het meer. De geur, de temperatuur, de mensen die onderweg ‘hallo’ zeggen. Bij de watervallen aangekomen, merken we dat Lombok ook toeristischer wordt. We willen er twee bezoeken: Tiu Kalep en Sandang Gile en ons wordt op het hart gedrukt dat we voor de tweede waterval echt een gids nodig hebben. “Er zijn geen bordjes onderweg” en “Je moet echt door de jungle”, zijn slechts twee argumenten. Wat ben ik nu blij met de koppige Pim die hardnekkig zegt dat we het eerst zelf wel proberen en ons daarmee 10 euro bespaart. Achteraf zien we bij elke toerist een gids lopen, die zullen flink gebaald hebben, want er lag gewoon een duidelijk pad.

De eerste waterval is mooi, we worden behoorlijk nat door het water wat naar beneden klettert. De tweede ligt wat verder weg. We moeten door de rivier en met behulp van drie tienjarige jongens komen we aan de overkant. Letterlijk met helpende handjes. De moeite waard, we zwemmen een stukje bij de waterval (koud!) en lopen weer terug. Tijd voor de volgende: de Gangga Waterfalls.

De Gangga Waterfalls heeft de mooiste uitzichtpunten die ik ooit heb gezien. Denk ik.. dat denk ik bij elk indrukwekkende plek ;-), maar goed, de essentie is duidelijk: het is onbeschrijfelijk mooi! We klimmen veel en door de laagstaande zon wordt alles nòg mooier. Bijkomend voordeel: er is he-le-maal niemand! Helaas moeten we vrij snel weer gaan, het wordt donker en moeten nog twee uur rijden in het drukke verkeer.

De hoofdstad van Lombok bezoeken we op woensdag. Mataram is vrij hectisch, gevuld met grote malls en nadat we ons doel hebben bereikt (DEET kopen) rijden we langs verschillends strandjes en baaitjes terug. We komen bij een tempel aan, en als we daar naar binnen gaan, krijgen we een geel lint om. Terwijl een vrouw mij een lint ombindt, vraagt ze nog even of ik ongesteld ben. “Excuse me?”, zeg ik verbaasd. “Do you have period?”, vraagt ze in gebrekkig Engels. “No, why?”, “Then you can’t go in.” Later lees ik dat het menselijke bloed als onrein wordt gezien en dit de reden is voor het weigeren van een menstruerende vrouw in sommige tempels…

Na de tempel begint het te regenen. Waar we eerst de buien wisten te ontduiken, zitten we er nu middenin. Nou ja, niet helemaal. We zijn op tijd een strandtent ingedoken en onder het genot van een biertje kaarten we. Heerlijk, even afkoelen en ontspannen.

Donderdag rijden we naar Tetebatu, een authentiek dorpje in het midden van het eiland. Wederom een trip van twee uur, maar het rijden op de scooter bevalt nog steeds goed. Hoe dichterbij we het dorpje komen, hoe mooier het wordt. De rijstvelden, de huisjes, de mensen die zwaaien en glimlachen, de honden die rustig de weg oversteken, gevolgd door verdwaalde kuikentjes. Kinderen spelen in het water, daarnaast wassen volwassenen zich. Het is hier rustig, iedereen doet lekker zijn ding. We komen bij een groot bos aan en parkeren onze scooter. We wandelen door het bos, langs het water, door de rijstvelden. Het bos is gevuld met prachtige, grote bomen. Een goed pad is moeilijk te vinden en dat maakt het nog leuker! Op de terugweg komen we locals tegen met twee belangrijke vragen: “Do you have money?”, ” Do you gave cigarettes?”.

Als we trek krijgen, rijden we een stukje terug. Alles lijkt dicht te zitten vanwege de ramadan. We hadden al zo’n vermoeden, aangezien er om de 500 meter een moskee staat (of een nieuwe wordt gebouwd). Iets buiten het dorp vinden we een huisje dat eten lijkt te verkopen. We rijden het erf op en worden meteen hartelijk begroet. Er wordt een tafel met twee stoelen in hun tuin gezet, met uitzicht op het rijstveld en er wordt curry gemaakt. De lekkerste tot nu toe. Ook door de combinatie met rijst verpakt in kokosbladen.

Daarna moeten we nog twee uur rijden. Vijf meter voor een fietsenmaker krijgen we een lekke band. Over een geluk bij een ongeluk gesproken ;-). De dag sluiten we af met cocktails en lekker eten!

De laatste dag in Lombok is een relaxdag. We werken de blog bij, verblijven een middag op het strand en doen het rustig aan. Morgenvroeg vertrekken we vier dagen met de boot naar het volgende eiland. Dat nieuwe avontuur lees je in onze volgende blog. Toedeloe!