Van drukte naar rust

Sinds een paar dagen zijn we in El Nido. El Nido is een van de grootste “steden” van Palawan en daarmee ook de meest toeristische. Waar de vorige plaatsen kleinschalig, rustig en erg ‘local’ zijn, is El Nido in alles het tegenovergestelde.

12-15 april: El Nido
We slapen in een hostel, met gelukkig een eigen badkamer, dat is dan ook het enige positieve ongeveer ;-). Lang leve onze lakenzak!

De eerste dag gaan we eiland hoppen. We gaan met een boot van lagoon naar lagoon en van eiland naar eiland. Onze gids weet de mooiste plekjes en de ene plek is nog mooier dan de ander. We bezoeken onder andere een secret lacoon, secret beach, hidden beach en Helictoper Island. Aan het eind van de dag raak ik in een leuk gesprek met de gids van mijn leeftijd, over de verschillen tussen onze landen en achtergronden. Wederom besef ik me weer hoe gelukkig wij mogen zijn dat wij overal naar toe kunnen, dat wij deze vrijheid en rijkdom hebben. Onze gids werkt bijna 30 dagen per maand… Hij vertelt trots dat hij in zijn leven 1x van het eiland af is geweest, naar een ander Filipijns eiland. Vijf dagen was hij in Manila.

Dag twee in El Nido is onze duikdag! We hebben geluk want we krijgen een privé duikgids. Vandaag maken we drie duiken. We zijn erg benieuwd naar de onderwaterwereld van de Filipijnen. De eerste duik (Nat Nat Reeve) is bijna 19 meter diep, en we zien de prachtigste koralen en vissen. Even was ik vergeten hoe heerlijk duiken is. Zo ver onder water hoor je helemaal niks, het is zo relaxed. De onderwaterwereld is langzaam, heerlijk traag. We maken dan ook geregeld het ‘ok’ gebaar naar elkaar. Na de eerste duik rusten we op de boot en dan is het tijd voor duik twee. Hier duiken we tussen diverse kliffen en door tunnels. Duik drie overtreft alles. We duiken tussen honderden vissen, ze zwemmen echt om ons heen, zo dichtbij. Waar we ook kijken, overal vissen. Wij voelen ons, net als hen, echt als een vis in het water! 😉

De laatste dag in El Nido gaan we met de mini bus naar Sibaltan, dit ligt aan de andere kant van het eiland.

15-18 april: Sibaltan
Ons busje stopt op een zandpad en de chauffeur wijst ons een klein zandweggetje aan waarover we moeten lopen om bij onze overnachtingsplek te komen. Na een aantal meter komen we bij de receptie en de jongen brengt ons naar ons beach house. Iets de heuvel op, met uitzicht over zee. We stappen in een knus, luxe en nog belangrijker, erg schoon hutje waar ik eerst uitgebreid douche en mijn haar was. Heerlijk!

Tijd om deze nieuwe plek te ontdekken. Het leven is hier heel makkelijk; we eten bij strandtent A of B, we kunnen een stukje kayaken en verder relaxen in een van de strandhemelbedden. That’s it!

We besluiten een stukje in de zee te zwemmen. We lopen (zonder overdrijven) 40 meter het water in, en het water komt nog niet eens tot onze knieën. Later komen we er pas achter dat dit de “unswimmable sea” is. Goh! Dan maar lekker in de branding liggen zonnen en kletsen.

Uiteindelijk blijven we hier drie volle dagen. Best lekker om even helemaal niks te kunnen. Al gaat dat de eerste dag nog niet zo goed. Dag 1 zeggen we tegen elkaar dat we vandaag “echt helemaal niks gaan doen”, een half uur later zitten we ons op een kayak rot te peddelen. Onderweg in de mangrove komen we lokale kinderen tegen in een klein houten bootje, die “carrera, carrera” tegen ons roepen, een beetje vaart maken en steeds omkijken. “Ooooh wedstrijdje”, we zetten natuurlijk alles op alles ;-).

Ook bezoeken we het lokale dorpje hier. Een dorpje met (uiteraard) een basketbalveldje, kerk, huisjes van bamboe, loslopende kippen en kleine winkeltjes. We bezoeken een basisschool, die duidelijk gesloten is wegens de zomervakantie. De klaslokalen zijn verdeeld over het terrein in diverse huisjes. De tuintjes zijn versierd met bloemen gemaakt van plastic drinkflessen. Buiten staat een bord waarop vermeld staat wie wat gedoneerd heeft aan deze school.

Voor wie hier ooit naar toe gaat, zet je wekker om 05.00 uur en ga op het strand de zonsopgang kijken. Er was helemaal niemand en er heerst zo’n rust. Daarbij is het gewoon prachtig om te zien hoe de lucht verandert, de zon zich langzaam steeds meer laat zien en daarmee de zee goud kleurt.

Morgen vertrekken we op een scooter landinwaarts. Later meer :-).

Bedankt voor alle leuke reacties trouwens, we lezen alles!