In de voetsporen van Escobar

Op het moment van schrijven zijn we nog steeds in Medellin, de grootste stad van Colombia na Bogota. De stadstour hebben we overleefd ;-), de volgende dag is het tijd voor Guatapé, een must go volgens andere reizigers. We kopen ons busticket op het busstation en na twee uur rijden door de overweldigende natuur zijn we bij een gigantische rots: El Peñón de Guatapé. De rots heeft een hoogte van 385 meter.

Het beklimmen van deze steen duurt ongeveer 600 treden en stiekem is het nu toch wel erg fijn dat onze conditie zo erg vooruit is gegaan, binnen no time staan we boven en genieten we van het adembenemende uitzicht. Veel Colombianen gaan in Guatapé op vakantie in eigen land of hebben zelfs een vakantiehuis (het woord “vakantiehuisje” doet deze grote villa’s geen eer aan).

Na de klim bezoeken we daadwerkelijk Guatapé, een kleurrijk stadje (met een geweldige Indian) en wandelen lekker rond, kijken een voetbalwedstrijdje en besluiten daarna op het water te gaan met een bootje.

We varen langs diverse eilanden en stoppen uiteindelijk bij één van de vakantiehuizen van drugsbaron Pablo Escobar (we zijn nogal gefascineerd na het zien van de serie Narco’s op Netflix). We mogen de boot af en daadwerkelijk naar deze villa. Het huis is ooit gebombardeerd door het Cali kartel, Escobar was toen al weg. Het huis is zo “bulletproof” gebouwd dat alles er nog staat. Het huis bestaat uit dubbele wanden, zodat overal zijn geld verstopt kon worden. Wist je trouwens dat Escobar 10 procent van álle 100 US dollar biljetten in zijn bezit heeft gehad?

De villa heeft een zwembad, ingebouwde barbecue, sauna, Turks stoombad, elf slaapkamers en badkamers, plaats voor twaalf auto’s, een gastenverblijf, verblijf voor personeel en een eigen voetbalveld (waar hij professionals voor inhuurde om samen met hem een wedstrijd te spelen…). Je snapt wel waarom we met open mond rondliepen. Oh, en dan ben ik nog vergeten om de discotheek (!), paardenstallen (voor zijn paard van 1 miljoen dollar) en crossbaan te noemen.

Om nog even in de Escobar sferen te blijven, hebben we de volgende ochtend een tour met een privé gids. Hij neemt ons mee naar het Monaco-gebouw, het huis van Escobar: een compleet appartementencomplex, alleen voor hem en zijn familie, én zijn 150 auto’s waaronder zijn duurste, waarvoor hij alleen al 2 miljoen betaalde om de auto te importeren! Dit was ooit de auto van maffiabaas Al Capone. Het hele huis is uiteraard bulletproof, want ook daar is geprobeerd om een aanslag op hem te plegen.

Daarna rijden we naar ‘La Catedral’, de gevangenis die Pablo in overleg met de overheid liet bouwen. Tegenwoordig wonen er bejaarde mensen in, maar ook daar straalt alles geld en macht uit. Bovenop een berg, een basketbalveld, voetbalveld (zelfde verhaal: professionele voetballers werden ingehuurd om hier te spelen, en als Escobar aan de bal was, mocht niemand de bal van hem afpakken), een bibliotheek, discotheek, gym, en een huisje waar elke dag ongeveer 18 miljoen dollar in lag voor dagelijkse kosten (!), drugs en wapens. Vanaf het helicopterplatform hebben we uitzicht over de complete stad. Ook lopen we een deel van de vluchtroute die hij heeft afgelegd toen hij ontsnapte. Bizar, écht bizar en surrealistisch.

Na de gevangenis bezoeken we zijn graf en de plek waar hij vermoord is. We horen trouwens best veel situaties die in het echt anders zijn gegaan dan in de serie Narco’s. Als we alle indrukken een klein beetje een plek hebben gegeten, en geluncht hebben, worden we opgepikt voor onze tweede activiteit van vandaag. Iets luchtigers, namelijk: paragliden!

We zitten drie kwartier in een bus met een bijzonder aardige man, en als we boven op de bult staan, komen bij mij pas de eerste zenuwen. Met een aardige pilot neem ik een aanloop, en binnen een paar seconden vliegen we. Zó vet! Pim vliegt ondertussen al boven de bergen, ik hang in het begin lekker boven Medellin. Wat een gave ervaring! We hebben geluk, wind, zon en een weinig wolken, alles is enorm goed te zien.

Vol adrenaline stappen we een klein uurtje later weer in het busje. Aanrader! We sluiten de dag lekker af met wijntjes en een erg goede pizza!

Op zaterdag is het weer omgeslagen, frisser, kouder en een paar wolkjes. We zien veel soldaten op straat (we horen later dat de, niet erg geliefde, president in Medellin is). Vandaag gaan we rond met de gondel en wandelen we veel door de stad. We bezoeken Museum Antioquia in het stadscentrum, hier is onder andere veel kunst van Botero te vinden. Ons diner nuttigen we in een vintage food court (erg leuk concept!) en we doen veel ideeën op voor thuis.

Via een Amerikaan, die in Medellin woont met zijn vrouw sinds ze met pensioen zijn, krijgen we de tip om naar Jardin te gaan – prachtige natuur waar je heerlijk doorheen kunt wandelen. Zondagochtend zitten we in de bus, kom maar op! Heerlijk deze vrijheid!

We starten Jardin in een kleine kabelbaan. En klein is in dit geval ook écht heel klein. In 1995 bouwde een boer deze kabelbaan voor eigen gebruik, om van de berg naar het dorp te komen. Tegenwoordig wordt het ook gebruikt door locals en toeristen. Na de kabelbaantocht van wel drie minuten wandelen we door de prachtige natuur. Wat blijft dit land mooi!

De dag erna wandelen we nog meer. We willen met de kabelbaan, maar deze is gesloten (te weinig toeristen waarschijnlijk). We besluiten te lopen, eerst de vallei in, daarna de heuvel op. Tijdens onze lunch eten we forel op een forelkwekerij. De vissen zwemmen hier in bassins gevuld met het water uit de bergen.

‘s Avonds pakken we de bus terug naar Medellin, morgen vliegen we namelijk naar het noorden van Colombia om daar onze laatste week door te brengen. Wat vliegt de tijd… Tot snel!