Onderweg naar Flores

Onze volgende bestemming na Lombok is het eiland Flores. Er zijn verschillende mogelijkheden om daar te komen, met het vliegtuig of met de boot. Wij kiezen voor deze laatste optie. Dit houdt in: vier dagen en drie nachten op de boot, varend, afgewisseld met snorkelen, zwemmen en trekkings op diverse eilanden en in diverse parken. Perfect!

3-6 juni: Komodo Island
Een aantal dagen geleden hebben we deze trip geboekt en ons wordt beloofd dat we met een kleine boot gaan (ongeveer 15 personen). We boeken twee plekken op het dek (in een cabine schijnt het erg warm te zijn). Als we vol enthousiasme aankomen bij het verzamelpunt horen we dat we met een grote boot gaan.. niet met 15 personen, maar met 42.. oei! We kunnen eventueel een cabine huren als we dat willen, er zit op de grote boot wel een ventilator in. Graag! We boeken een cabine, zodat we ons af en toe terug kunnen trekken. Achteraf een erg goede beslissing!

Rond 12.00u vertrekken we naar de haven waar onze kapitein moeite heeft om de boot aan te meren. Ongeveer een half uur later kunnen we aan boord. De cabine is klein, is prachtig aankleed met een Hello Kitty deken (!) en is erg knus. We droppen onze spullen en zien hoe de overige 40 mensen de boot bestormen. Even later vertrekken we.

De eerste uren varen gaan prima, de reistabletten doen goed hun werken. We maken kennis met wat andere medereizigers en even later kunnen we lunchen. Het eetritueel gaat hier steeds hetzelfde: er worden zes bakken met eten op de vloer gezet (op het eerste gezicht genoeg voor 30 man), daarnaast een grote emmer met rijst en 42 bordjes. De medewerker zet alles neer, zegt daarna dat we kunnen eten en loopt weg. Ongeveer 30 onopgevoede mensen vliegen als honden op het eten af en scheppen asociaal veel op. De overige 12 kijken elkaar verbaasd aan en scheppen daarna op, meer dan de van de bakken is dan al leeg.. Uiteindelijk hebben we geklaagd dat we geen groot bedrag betalen om te vechten voor ons eten..

Maar goed, terug naar de boottocht. We stoppen op diverse plekken waar we snorkelen met schildpadden, en trekkings maken op eilanden. We bezoeken ‘Pink’ beach, die duidelijk op de folders gephotoshopt is, want erg ‘pink’ is het niet ;-). Door de bergachtige eilanden komen we bij prachtige uitzichtpunten!

Ook bezoeken we het bekende Komodo park, waar we kennis maken met Komodo Dragons. Deze gigantische beesten stammen af van de dinosaurus, kunnen tot zes meter lang worden en zijn gevaarlijk. Een gids loopt met ons mee en beschermt ons met een stok, als de beesten te dichtbij komen, roept hij dat we aan de kant moeten, maar “don’t run’. Komodo dragons lijken sloom, maar kunnen tot 20 km p/uur rennen.

Naast het bezoeken van de komodo’s maken we ook een trekking door de geweldige natuur die naast het Komodo Park ligt. Wauw! Elk punt is fotogeniek!

Eenmaal weer aan land, in Labuan Bajo, moeten we letterlijk even aarden. We bewegen de hele avond nog na. Na een heerlijke lange douche (we wassen ons drie keer) en avondeten, belanden we in bed. Zelfs daar voelt het nog of we op de boot zijn.

7-11 juni: Labuan Bajo
De volgende dag is het tijd om ons visum te verlengen en wat praktische zaken te regelen. Om 07.00u begint onze zoektocht naar een copy shop, omdat we meerdere kopieën van ons paspoort moeten hebben om ons visum te kunnen verlengen naar 60 dagen. Nadat ik aan drie verschillende mensen naar een copy shop heb gevraagd en we drie verschillende kanten op zijn gestuurd, biedt Google maps de oplossing. Later ontdek ik dat ‘copy shop’ hier een ‘kopi shop’ is, oftewel een koffiehuis.. vandaar..

We maken kopieën en rijden daarna (netjes gekleed, anders kun je geweigerd worden) naar het immigratiekantoor. We vullen de formulieren in en staan een kwartier later buiten. Vrijdag moeten we terug.

In Labuan Bajo gaan we op zoek naar een geschikte duikschool. We willen ons duikbrevet graag uitbreiden naar Advanced Adventure Diver. Als we deze hebben, mogen we tot 30 meter duiken, in plaats van 18 meter en dit is beter voor de duiken die we nog willen maken in Indonesië. We schrijven ons in bij Uber Scuba, een duikschool waar we direct een goed gevoel bij hebben. Ze denken met ons mee en kunnen goed Engels. Morgen starten we met ons cursus! We kunnen niet wachten.

De volgende dag starten we met een lichte spanning onze duik. Voor het eerst naar 30 meter! Voor ik het door heb, zijn we er al. Wat is het heerlijk om weer in het water te zijn. We maken vandaag drie duiken, waarmee we drie specialities halen. De tweede duik is het meest indrukwekkend, we duiken tussen haaien en manta’s, die een spanwijdte van zes meter kunnen hebben, wauw! Het duiken is zwaar, na deze dag zijn we helemaal kapot.

Onze wekker gaat om 07.00u, we moeten weer naar het immigratiekantoor om ons visum op te halen. Althans dat denken we.. als we daar aan komen, worden er eerst foto’s en vingerafdrukken gemaakt. Daarna kunnen we weer gaan, om vervolgens vanmiddag weer terug te komen om ons visum op te halen. Zucht..

We besluiten rond te trekken op de scooter, we rijden door kleine dorpjes, tussen rijstvelden en gebergte. Mensen zwaaien vriendelijk, we voelen ons fijn.

Om 15.00u zijn we weer terug bij het immigratiekantoor waar we een uurtje moeten wachten. Uiteindelijk lopen we met ons visum naar buiten, we mogen nu 60 dagen in Indonesië blijven!

Zaterdag is het tijd voor het tweede deel van onze duikcursus. We gaan naar het noorden waar de zee iets wilder is, wordt voor de tijd gezegd.. De eerste duik is dramatisch. De stroming is te sterk (volle maan), waardoor ik moeite heb om bij de groep te blijven, ondertussen verlies ik ook nog mijn vin, hierdoor kom ik niet meer vooruit. De sterke stroming voert me te snel de andere kant op, van de groep af. Ik ben Pim kwijt, en Pim mij.. allebei in lichte paniek. Gelukkig ziet een andere duiker mij en zwemt naar me toe. Hij trekt mij mijn vin weer aan en helpt me door de stroming naar de groep terug. Pim is bijna door zijn zuurstof heen, door het snelle ademen. Wat een les, wat een ervaring. Genieten van deze duik zit er niet in en binnen een kwartier zijn we weer boven. Veel te snel.

Duik twee beginnen we allebei gespannen, ook hier hebben we weer te maken met de sterke stroming. We kunnen er nu beter mee omgaan, maar soms blijft het “vechten”. Ontspannen duiken is even ver te zoeken.. Duik drie is het mooist, we kunnen beter omgaan met de sterke stroming en het koraal en de onderwaterwereld is prachtig! Ons certificaat is binnen, wat een dag! Om het te vieren eten we ‘s avonds een vers visje in de haven. We wijzen een vis aan en in een half uur wordt deze bereid op de barbecue. Echt heerlijk, dit gaan we vaker doen!

De volgende dag vertrekken we naar Ruteng!